اذیت‌های امت‌ها (قرآن)امت‌های کافر گذشته به انبیای خودشان آزار و اذیت می رساندند و پیامبران را مورد تمسخر و استهزا قرار می دادند. ۱ - آزار انبیاآزار رسانی امت‌های کافر گذشته به انبیای خود: الم یاتکم نبؤا الذین من قبلکم قوم نوح وعاد وثمود والذین من بعدهم لایعلمهم الا الله جآءتهم رسلهم بالبینـت فردوا ایدیهم فی افوههم وقالوا انا کفرنا بمآ ارسلتم به وانا لفی شک مما تدعوننآ الیه مریب. «آيا خبر كسانى كه پيش از شما بودند، به شما نرسيد؟! «قوم نوح» و « عاد» و « ثمود» و آنها كه پس از ايشان بودند همانها كه جز خداوند از آنان آگاه نيست پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند، ولى آنها (از روى تعجب و استهزا) دست بر دهان گرفتند و گفتند: «ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌ايد، كافريم! و نسبت به آنچه ما را به سوى آن مى‌خوانيد، شک و تردید داريم» قالت لهم رسلهم... «پيامبرانشان به آنها گفتند: «درست است كه ما بشرى همانند شما هستيم، ولى خداوند بر هر كس از بندگانش بخواهد (و شايسته بداند)، نعمت مى بخشد (و مقام رسالت عطا مى‌كند)! و ما هرگز نمى توانيم معجزه‌اى جز بفرمان خدا بياوريم! (و از تهديدهاى شما نمى هراسيم) افراد با ایمان بايد تنها بر خدا توکل كنند» ولنصبرن علی مآ ءاذیتمونا. «و چرا بر خدا توكّل نكنيم، با اينكه ما را به راه‌هاى (سعادت) رهبری كرده است؟! و ما بطور مسلّم در برابر آزارهاى شما صبر خواهيم كرد (و دست از رسالت خويش بر نمى‌داريم)! و توكّل كنندگان، بايد فقط بر خدا توكّل كنند» ۲ - صبر انبیاانبیای پیشین در برابر اذیت‌های منکران و کافران صبور و شکیبا بودند. ولقد کذبت رسل من قبلک فصبروا علی ما کذبوا واوذوا حتی‌اتـهم نصرنا... «پيش از تو نيز پيامبرانى تکذیب شدند و در برابر تكذيبها، صبر و استقامت كردند و (در اين راه،) آزار ديدند، تا هنگامى كه يارى ما به آنها رسيد. (تو نيز چنين باش! و اين، يكى از سنتهاى الهى است) و هيچ چيز نمى‌تواند سنن خدا را تغيير دهد و اخبار پیامبران به تو رسيده است.» الم یاتکم نبؤا الذین من قبلکم قوم نوح وعاد وثمود والذین من بعدهم لایعلمهم الا الله جآءتهم رسلهم بالبینـت فردوا ایدیهم فی افوههم... «قوم نوح» و «عاد» و «ثمود» و آنها كه پس از ايشان بودند همانها كه جز خداوند از آنان آگاه نيست پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند، ولى آنها (از روى تعجب و استهزا) دست بر دهان گرفتند و گفتند: «ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌ايد، كافريم! و نسبت به آنچه ما را به سوى آن مى‌خوانيد، شک و ترديد داريم» وما لنآ الانتوکل علی الله وقد هدنا سبلنا ولنصبرن علی مآ ءاذیتمونا... «و چرا بر خدا توكّل نكنيم، با اينكه ما را به راه‌هاى (سعادت) رهبرى كرده است؟! و ما بطور مسلّم در برابر آزارهاى شما صبر خواهيم كرد (و دست از رسالت خويش بر نمى‌داريم)! و توكّل كنندگان، بايد فقط بر خدا توكّل كنند!» ۳ - توکل انبیاپیامبران پیشین در برابر آزارهای کافران به خداوند توکل داشتند. الم یاتکم نبؤا الذین من قبلکم قوم نوح وعاد وثمود والذین من بعدهم لایعلمهم الا الله جآءتهم رسلهم بالبینـت فردوا ایدیهم فی افوههم... «قوم نوح» و «عاد» و «ثمود» و آنها كه پس از ايشان بودند همانها كه جز خداوند از آنان آگاه نيست پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند، ولى آنها (از روى تعجب و استهزا) دست بر دهان گرفتند و گفتند: «ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌ايد، كافريم! و نسبت به آنچه ما را به سوى آن مى‌خوانيد، شک و تردید داريم» وما لنآ الانتوکل علی الله وقد هدنا سبلنا ولنصبرن علی مآ ءاذیتمونا... «و چرا بر خدا توكّل نكنيم، با اينكه ما را به راه‌هاى (سعادت) رهبری كرده است؟! و ما بطور مسلّم در برابر آزارهاى شما صبر خواهيم كرد (و دست از رسالت خويش بر نمى‌داريم)! و توكّل كنندگان، بايد فقط بر خدا توكّل كنند!» ۴ - پانویس۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۴۱، برگرفته از مقاله «اذیت‌های امت‌ها». |